Dünya Sosyalist Web Sitesi (WSWS) Otomotiv İşçileri Bülteni, Kanada Fiat-Chrysler’deki (FCA) işçileri, Pazartesi gecesi ilan edilen sefil satış anlaşmasını reddetmeye ve ücretlere, işlere ve emeklilik maaşlarına yönelik sendika destekli saldırıya karşı sınırın kuzeyindeki ve güneyindeki otomotiv işçilerini harekete geçirmek için taban-fabrika komiteleri kurmaya çağırıyor.
Unifor sendikası, toplu sözleşmenin oylamasının önümüzdeki hafta başlayacağını duyurdu ve otomotiv işçileri arasındaki yaygın muhalefet karşısında anlaşmayı kabul ettirmek için elinden geleni yapıyor.
Fiat-Chrysler anlaşması, bu ayın başında General Motors’ta (GM) az bir farkla kabul ettirilen “model anlaşma”yı örnek alıyor. GM işçileri, toplu sözleşmeyi, sendika tarihindeki en düşük oranla (yüzde 64) onaylamıştı. Fiat-Chrysler’de, büyük sayıda ikinci kademe yeni işçi alınmasından ve on yıldır ücretlerin dondurulmasına katlanan kıdemli işçilerden gelen yaygın bir muhalefet söz konusu.
FCA otomotiv işçileri geçtiğimiz hafta boyunca bir gölge oyununa maruz kaldı. Unifor sendikası başkanı Jerry Dias, çarpıcı bir biçimde, önce, FCA yönetiminin, yeni ücret koşullarını “oldukça pahalı” bulduğundan model anlaşmaya ayak dirediği söyledi; ardından, müzakere ekibini “zorlu bir pazarlık” içindeymiş gibi göstermek için bir dizi ertelenmiş basın konferansı ve acil yönetim kurulu toplantılarıyla son dakika oyunlarını harekete geçirdi.
Unifor’un FCA Ana Pazarlık Komitesi başkanı Dino Chiodo, anlaşmayı övmekten kendini alıkoyamadı. Chiodo, CBC News’e, “Bu, çok iyi bir anlaşma. Muhtemelen, şimdiye kadar katıldığım Chrysler anlaşmalarında gördüğüm en iyi ekonomik anlaşma.” diye konuştu.
Bu, devasa bir yalandır. Kıdemli işçiler, anlaşmanın onaylanması halinde yüzde 2’lik önemsiz bir ücret artışı alacaklar; ardından, ücretlerin iki yıl dondurulmasını, 2019’da ikinci bir yüzde 2’lik artış izleyecek. Anlaşma süresince yüzde dörtlük artış, mevcut yüzde 1,2 ile yüzde 1,8 arasındaki tarihi düşük seviyedeki enflasyon oranı denkleme dahil edildiğinde bile, bir reel ücret kesintisi anlamına gelmektedir. Üç aylık hayat pahalılığı ödenekleri, yine, Haziran 2020’ye kadar askıya alınacak. 6.000 dolarlık bir toplu vergi ödemesi, Aralık 2019 sonuna kadar taksitler halinde ödenecek. 6.000 dolarlık bir anlaşma imzalama primi söz konusu olacak. Her zaman olduğu gibi, emekliler için hemen hemen hiçbir şey bulunmuyor.
Yeni işe alınanlar, on yılın ardından tam maaşa yükseltilecek şekilde, çok az bir artış oranıyla (ilk yılda saatlik 43 sent) işe başlayacaklar. On yıllık “yetişme” dönemi, iki kademeli sistemi adı konmamış şekilde kurumsallaştırıyor. Teklif edilen toplu sözleşme sadece dört yıllık bir anlaşma olduğu için, otomotiv patronlarının bu marjinal artışları 2020’de geri almasını önleyecek hiçbir şey yoktur. Nitekim “yetişme dönemi”, son üç toplu sözleşmede -iki yıldan altıya ve 2012’de on yıla olmak üzere- sürekli arttırılmıştır.
Dahası, yeni işe alınanların hepsi, işçilerin sert mücadelelerde kazandığı hakları tersine çevirme yönünde büyük bir saldırıyla, karma maaş esaslı emeklilik sisteminin son kırıntılarından arındırılacak; değersiz ve güvenilmez belirli katkı sistemine indirilecekler. Bu işçiler, şimdi, maaşlarından, emekliliklerine, yüzde dört ödeme yapacaklar. Unifor, model anlaşmada yer alan üç emeklilik sistemiyle (maaş esaslı, karma ve şimdi de belirli katkı), gerçekte, işçiler arasına üç kademeyi getirmiştir.
Dias’ın Pazartesi günü ilan ettiği “iş koruma taahhütleri”, boş laftan ibarettir. Sonuçta, Ford, tesis kapatılmadan sadece birkaç yıl önce yeni St. Thomas boya atölyesine 250 milyon dolar yatırım yapmıştı. Etobicoke’daki tadilat, FCA Kuzey Amerika’daki küçük araç üretim tesislerini aşamalı olarak devre dışı bırakırken, 150-200 işi, planlanmış yıkımdan kurtarmayacak. İşçiler, hala belirsiz “istihdam fırsatları”nın olacağı Brampton işletmesinde işten çıkarıldılar.
GM’deki “çerçeve anlaşma”da olduğu gibi, FCA’daki işçilere de, onay oylaması öncesi toplu sözleşmenin bir kopyası verilmeyecek. Bunun yerine, onlara, sendikanın seçtiği ve ona hizmet eden kısa “önemli noktalar” sunulacak. Unifor’un söylediği hiçbir şey, asla doğru olarak kabul edilemez. Dias’ın ve geri kalan sendika yöneticilerinin niyeti, anlaşmanın gerçek doğasını gizlemek ya da çekici hale getirmek ve işçiler yüzlerce sayfalık içeriğini ve tüm sonuçlarını inceleyecek zamana sahip olmadan önce toplu sözleşmeyi kabul ettirmektir. Unifor sendikası, bunun, bu ay sonunda Ford’da bir başka kokuşmuş anlaşmayı geçirmeyi kolaylaştıracağını umuyor.
Otomotiv işçileri arasında bu anlaşmaya yönelik büyük bir muhalefet söz konusu. Bir mücadele verilmesi gerekiyor; ancak Unifor’un sınırları içinde kaldığı sürece, hiçbir mücadelenin uzun ömürlü olması mümkün değil. WSWS, Fiat-Chrysler işçilerini, muhalefeti örgütlemek üzere taban-fabrika komitelerini kurmak için acil adımlar atmaya çağırıyor. İşçiler, herhangi bir onaylama oylaması öncesinde toplu sözleşmenin tamamını okuyup inceleme hakkına sahip olduklarını savunmalıdır.
Geçtiğimiz yıl bir tehdit, gözdağı ve sahtekarlık bileşimini kullanarak taviz anlaşmalarını geçiren ABD’deki Birleşik Otomotiv İşçileri (UAW) sendikası gibi, Unifor da, bir işçi örgütü değil; şirket yönetiminin ve devletin bir koludur. O, siyasi olarak, otomotiv işçilerine ve tüm işçi sınıfına yönelik derinleşen saldırıya adanmış olan büyük şirket partisi Liberal Parti’ye bağlıdır. Liberaller, GM’deki anlaşmayı, şirkete nakit girişi ve şirket karlarını arttırma yönünde başka teşvikler sağlama sözü vererek, memnuniyetle karşıladılar.
İstenen ödünlere karşı mücadele, ulusalcı ve şirket yanlısı perspektifi reddeden ve Kanada, ABD, Meksika ve diğer ülkelerde tüm otomotiv işçilerini ortak bir mücadelede birleştirmek için sosyalist-enternasyonalist bir programa dayanan yeni bir siyasi perspektifi gerektirmektedir.
12 Ekim 2016